Een dierbare vriendin worstelt met chronische lyme. Haar wereld is kleiner geworden dan haar lief is. Noodgedwongen heeft ze het talent ontwikkeld om kleine dingen groot te maken. Niet in de zin van de mug en de olifant, maar juist de kleine vreugdevolle dingen uit te vergroten en er vervolgens groots van te genieten.
Wandelen gaat voor de gemiddelde mens al langzaam als je het vergelijkt met vliegen, autorijden of fietsen. Mijn vriendin doet er nog een schepje vanaf. Ze loopt heel langzaam en telt de afstand van haar huis tot de IJssel in stappen. Als je wandelt, zie je meer. En als je nog langzamer wandelt, opent zich een microwereld.
Daarin neemt ze mij mee en ik nodig jou ook uit. Sta eens stil bij een boom of steen die overgroeid is met mos. Zoom in en verwonder je over wat je daar ziet. Een lieveheersbeestje, minipaddenstoelen … Wat zie jij?
