In een wereld die steeds sneller wordt en waarin alles gedeeld moet worden, verlangen mensen naar vertraging en het indrukken van de pauzeknop. Naar momenten om te verdwijnen en onbereikbaar te zijn. Je kunt dan natuurlijk op pelgrimage gaan naar Rome of Santiago, maar de kans bestaat dat je niet vindt wat je zoekt. Waar in Europa kan je dan nog wel terecht?
Na een lange trektocht in Nieuw-Zeeland krijgt Bart Schrijver het idee om zo’n lange tocht op film vast te leggen. Zijn keuze valt op het uiterste Noorden van Noorwegen, waar hij al eens eerder de Nordkalottruta liep, van de Noordkaap naar Kilpisjärvi in Finland. Door een desolaat, verlaten en ruig gebied. Prima geschikt voor de meer ervaren wandelaar.
Film met focus op eenzaamheid
Een documentaire lijkt op het eerste gezicht de meest geëigende vorm, maar Bart Schrijver kiest voor een speelfilm. Zoals Schrijver zelf zegt in een interview: niet een speelfilm Hollywood-stijl. Zoals bijvoorbeeld de film Wild uit 2014 waarin de vrouwelijke hoofdpersoon wordt aangevallen door een beer en het vooral draait om haar jeugdtrauma.
In de Nederlandstalige film Human Nature ligt de focus op de eenzaamheid van de hoofdpersoon in de woeste natuur van Noord-Noorwegen. Al is eenzaamheid misschien niet het juiste woord. Hoofdpersoon Sophie antwoordt aan het begin van de film op de vraag van haar moeder of het niet eenzaam zal voelen: ’Nee, ik ben alleen, niet eenzaam, dat is net even anders.’
Vrouw van weinig woorden
Dertiger Sophie (een rol van Jamie Bouwmeester) is net afgestudeerd en de toekomst ligt voor haar open. Maar het vooruitzicht van haar, door haar broer geregelde, eerste baan en de druk van een carrière benauwen haar. Tijdens haar afscheidsfeestje aan de vooravond van haar vertrek naar Noorwegen zien we duidelijk dat Sophie anders is: introvert, dromerig en zoekende.
Wat volgt is een harde overgang naar Sophie op de boot naar de Noordkaap, waar haar wandelavontuur begint. Eindelijk is Sophie alleen en kan ze verdwijnen, ver weg van de druk van het dagelijkse bestaan. Dat bestaan dringt zich echter nog wel geregeld aan haar op als ze wordt gebeld door haar nieuwe baas die wacht op formulieren om haar contract in orde te maken.
De onzekerheid en onvoorspelbaarheid van wat er op het pad van Sophie komt zorgt voor een spanning die de pelgrim zeker herkent
Ook de enkeling die ze in het begin van haar tocht ontmoet hoeft niet te rekenen op veel sociale uitwisseling en stuit op een soms hardnekkig zwijgen. Op veel woorden kunnen we haar niet betrappen, maar naarmate haar tocht vordert ontdooit ze wel enigszins.
De onvermijdelijke tegenslagen en het ongemak tijdens de zware voetreis ondergaat Sophie gelaten. En als haar reis na weken ten einde loopt kijken we naar dezelfde Sophie van voor haar vertrek. Of zien we toch een spoor van emotie op haar gezicht als ze in de bus zit op weg naar huis?
Hoofdrol voor de natuur
De hoofdrol in Human Nature is weggelegd voor het landschap en de natuur. En wat voor landschap. De mens is slechts een onbeduidende pion in de ongenaakbare en wonderschone wildernis van Noord-Noorwegen. De weidsheid, het water, de kleuren van de vele mossen en het (noorder)licht worden door cameraman Twan Peeters prachtig in beeld gebracht.
Het is bijzonder dat de film, ondanks een gebrek aan een plot en drama, toch bijna twee uur weet te boeien. De onzekerheid en onvoorspelbaarheid van wat er op het pad van Sophie komt zorgt voor een spanning die de pelgrim zeker herkent. Zo wordt kijken naar Human Nature bijna een vorm van meditatie.
Invloed van de sponsor
Het is een raadsel waarom de film Human Nature heet, de mens speelt nauwelijks een rol van betekenis en de natuur is toch meer wildernis dan door mensen ontwikkelde natuur. Of doet zich hier de invloed van sponsor ANWB gelden van wie de kledinglijn dezelfde naam draagt?
Waarom stopt André met zijn tocht?
Op zijn tweede pelgrimstocht merkt André dat deze tocht anders is dan zijn eerste, hij stopt. Wat verder gaat is de pelgrimage van André naar Annette.
Annette is het alter-ego van André Brouwer. ‘Als ik van onze Schepper had mogen kiezen, was ik liever een meisje geweest. Maar er was niks te kiezen.’
Per verkocht boek wordt €2,50 gereserveerd voor pelgrimsgerelateerde goede doelen.
