Ooit waren ze succesvolle ondernemers met zes horecazaken. Ze stonden op het punt een B&B aan hun zakenimperium toe te voegen, maar door corona en foute zakenpartners raakten ze alles kwijt. Dit was voor hen geen reden bij de pakken neer te gaan zitten, of zoals Jordi en Jacqueline zelf zeggen: ‘De dag dat we alles kwijt raakten, hebben we uitgeroepen tot feestdag.’
Loslaten is dan ook de rode draad in dit boek. Soms zelfs heel letterlijk. Ze gaan op het dak van een pizzafabriek van een vriend wonen. Ze besluiten in de fabriek aan de lopende band te gaan werken want dat scheelt reistijd. Ander voordeel: aan het eind van elke dag gaat er een toeter waarbij ze alles uit hun handen kunnen laten vallen. Voor ex-ondernemers een ongekende luxe.
Dan besluiten ze alles wat ze nog aan bezit hebben weg te doen en twee rugzakken te kopen om naar Santiago te lopen. Dit blijkt een gouden greep. Of zoals ze na afloop zeggen: ‘Technisch zijn we failliet, maar als iemand ons een miljoen zou bieden in ruil voor onze herinneringen aan de camino, zouden we dat weigeren.’
De camino zelf komt op een paar anekdotes na in het boek niet aan bod. Door corona is er onderweg nauwelijks iets te krijgen, bars zijn niet open. Elke keer dat ze een berg oplopen houden ze zich voor dat er op de top een Italiaanse barrista op ze staat te wachten. En op een zekere dag staat er inderdaad bovenop een heuvel een man die hen bij zich thuis op de koffie noodt. Slappe filterkoffie, maar toch. Moraal, als je iets graag genoeg wilt, gebeurt het ook. Of zoals wij pelgrims zouden zeggen: een Jacobusmoment.
De auteurs presenteren hun boek nadrukkelijk niet als een zelfhulpboek. Ze zijn ook geen coaches die mensen willen veranderen. Ze beschrijven slechts wat hun is overkomen en welke keuzes ze daarbij gemaakt hebben. Dat doen ze op luchtige wijze waarbij ik regelmatig moest glimlachten. ‘Het plan was er, maar er moesten nog wat zaken afgehandeld worden. Zaken moesten worden uitgeruimd, personeel moest worden ontslagen, leveranciers moesten worden afbetaald, en niet onbelangrijk, daarvoor moesten we geld hebben.’ Of als het over de opkomende pandemie gaat: ‘Heel Europa kleurde rood inclusief onze bankrekening.’
Maar hun belangrijkste les: keuzes gebaseerd op angst zijn meestal slechte keuzes.
En over mensen die het roer niet durven omgooien: ‘We snappen het wel – want we waren zelf ook zo – maar we begrijpen het niet.’ En als mensen de auteurs vragen: ‘Hoe doen jullie dat toch?’ is hun antwoord simpel. ‘Door het te doen.’
Jordi Ramon
Doendenkers
Bodegraven, Parisbooks
2021
112 pagina’s
€ 20,00
ISBN 9789493191792
Deze boekrecensie verscheen eerder in de Jacobsstaf , kwartaalblad van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob.
