Als je solo wandelt, ben je nooit alleen

Voor een doorgewinterde pelgrim als ik is het wel eens verfrissend een boek te recenseren dat niet speciaal over pelgrimeren gaat. Sterker nog, sommige uitspraken zijn als vloeken in de kerk. Zo wilde de door de auteur geïnterviewde Matthijs Wind het Olavspad gaan lopen om het eerste deel van zijn leven – dat vol angst en paniek zat – af te sluiten, om naar eigen zeggen fris en fruitig aan het tweede deel te beginnen. ‘Nou dat blijkt dus niet te kunnen, alles was daarna nog gewoon hetzelfde.’ Of zoals iemand anders concludeert: ‘de trail lost je problemen niet op, dat moet je zelf doen.’

Lidewey bespreekt uitgebreid de vele voordelen van het solowandelen. Zo heeft het haar meer zelfvertrouwen gegeven in het leven. En om een misverstand uit de weg te ruimen: iemand die alleen loopt is niet zielig. ‘Pas als alleen zijn onvrijwillig overgaat in eenzaamheid, heeft het iets verdrietigs.’

Ondanks de vele interessante overpeinzingen en citaten – van Jean-Jacques Rousseau tot Erik Scherder –  kreeg ik op een gegeven moment een gevoel van: ja, nu weet ik het wel. Maar bij de hoofdstukken De moed om bang te zijn en Een vrouw in het wild zat ik weer op het puntje van mijn stoel. Lidewey stoort zich – ook uit eigen ervaring – aan het feit dat een vrouw in de publieke ruimte nog vaak als publiek bezit gezien wordt. Zo beschrijft ze kort hoe ze een keer door een man met kwade bedoelingen benaderd werd. ‘Door te vechten, kwam ik er met wat schrammen af, maar de mentale schade was veel groter. Ik kon maanden niet werken.’

Lideweij heeft hier interessante gedachten – en praktische tips – over. ‘Stoer zijn en bang zijn kunnen samen gaan.’ En ‘Angst is niet altijd een slechte raadgever. Soms juist een goede, maar op basis van angst beslissingen nemen is onverstandig.’

Je hoort tegenwoordig steeds vaker mensen Pipi Langkous citeren: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.’ Maar, zegt Lidewey: ‘Pipi Langkous is een fictief personage dat paarden op kan tillen. Dit boek is geschreven voor mensen. Mensen die zeggen: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik ga er nu alles over lezen en oefenen tot ik het wel kan.” ‘

Dit maakt de auteur zeker waar. Ze geeft volop theoretische en praktische tips om volledig van een solowandeling te genieten. Voor vrouwen en mannen, met en zonder angst.

Deze boekrecensie verscheen eerder in de Jacobsstaf , kwartaalblad van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob.